Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie spodziewałem się, że tak polubię książki Tadeusza Żuczkowskiego. „Nieszpór” to moja trzecia pozycja w dorobku autora i znowu mi się podobało. Zaskoczyło mnie jak wiele, mimo różnicy wieku, mam wspólnego z narratorem w sposobie odbioru rzeczywistości. Może się starzeję i przez to staję się bardziej nostalgiczny.
Nigdy nie bywałem w takich miejscach jak „Baza”, ale bywałem w podobnych – schroniskach, których świetność dawno przeminęła i jedynie na zdjęciach i wyblakłych malowidłach naściennych widać dawną rzeczywistość.
Jeździłem na miesięczne obozy żeglarskie na poj. Drawskie, do pięknego parku krajobrazowego, gdzie obserwowałem postępującą komercjalizację, o której pisze autor.
Brak poszanowania dla przyrody. Wszechobecny hałas i cwaniactwo.
Nie ma już tego klimatu schroniska „Orle” w Górach Izerskich. Nie ma już tych namiotów nad jez. Siecino. Czy tak musi być ? Być może to nieuchronny proces. Szkoda mi tylko tych ludzi, których już nigdy więcej nie spotkam i tych dzikich i niedostępnych miejsc (kiedyś).
Książkę polecam wszystkim tym, którzy pamiętają jak można było spędzać fantastyczny czas bez prądu i sprytnego telefonu, że ważniejsze było z kim się jedzie, a nie dokąd, a „wydarzeniem” były gitarowe koncerty, wspólne śpiewanie i nocne rozmowy przy ognisku.

Nie spodziewałem się, że tak polubię książki Tadeusza Żuczkowskiego. „Nieszpór” to moja trzecia pozycja w dorobku autora i znowu mi się podobało. Zaskoczyło mnie jak wiele, mimo różnicy wieku, mam wspólnego z narratorem w sposobie odbioru rzeczywistości. Może się starzeję i przez to staję się bardziej nostalgiczny.
Nigdy nie bywałem w takich miejscach jak „Baza”, ale...

Moim zdaniem najlepsza na rynku pozycja opisująca postępowanie wieczystoksięgowe z praktycznego punku widzenia, uwzględniająca historyczne instytucje typu: "ciężar realny" czy "powzdanie".
Nieodzowne narzędzie pracy dla praktyków, szczególnie aplikantów notarialnych i notariuszy, ale również dla osób zainteresowanych tematem.
Bardzo przejrzysta szata graficzna, szczegółowy spis treści i indeks rzeczowy znacznie ułatwiają korzystanie z książki i wyszukiwanie potrzebnych informacji, bez konieczności czytania całego rozdziału. Polecam.

Moim zdaniem najlepsza na rynku pozycja opisująca postępowanie wieczystoksięgowe z praktycznego punku widzenia, uwzględniająca historyczne instytucje typu: "ciężar realny" czy "powzdanie".
Nieodzowne narzędzie pracy dla praktyków, szczególnie aplikantów notarialnych i notariuszy, ale również dla osób zainteresowanych tematem.
Bardzo przejrzysta szata graficzna, szczegółowy...

Na taką książkę Marka Krajewskiego czekałem. Tym bardziej, że zbiegło się to w czasie z moim zainteresowaniem autentyczną postacią – majora Żychonia – gwieździe przedwojennego wywiadu, która pojawia się w „Mieście szpiegów”.
Mimo że przeczytałem już wiele książek tego autora, nie znudziłem się jego charakterystycznym stylem. Jeśli ktoś z czytelników marudził, że Krajewski „zjada własny ogon” i wciąż eksploatuje te same wątki, to po przeczytaniu „Miasta szpiegów” powinien zmienić zdanie.
Osadzenie akcji w Wolnym Mieście Gdańsku jak dla mnie zadziałało odświeżająco na cały cykl, a jednocześnie fajnie nawiązuje do wcześniejszych tomów.
Czytając czułem klimat zatęchłych knajp i widziałem zmęczenie i znudzenie portowych dam. Odczuwałem niemal fizycznie wzrost napięcia między Polakami i Niemcami w Gdańsku lat 30-tych XX wieku.
Przypomniały mi się filmy: „Na kłopoty Bednarski” i „Pogranicze w ogniu”.
Powtarzam się, ale muszę to powiedzieć po raz kolejny. Powinien powstać porządny serial (albo dwa) na podstawie książek Marka Krajewskiego o Mocku i Popielskim. Nie rozumiem dlaczego polscy reżyserzy kręcą jakieś błahostki, gdy tutaj mają niemal gotowe scenariusze. Netflix zapowiedział „Erynie”…Zobaczymy :)
Niezależnie od powyższego, książkę „Miasto szpiegów” jak najbardziej polecam. Dla mnie kolejne tomy Krajewskiego to jak powrót do starego przyjaciela, który zawsze gdzieś tam na mnie czeka i dyskretnie uchyla kapelusza na przywitanie.

Na taką książkę Marka Krajewskiego czekałem. Tym bardziej, że zbiegło się to w czasie z moim zainteresowaniem autentyczną postacią – majora Żychonia – gwieździe przedwojennego wywiadu, która pojawia się w „Mieście szpiegów”.
Mimo że przeczytałem już wiele książek tego autora, nie znudziłem się jego charakterystycznym stylem. Jeśli ktoś z czytelników marudził, że Krajewski...